کربلایی
- ۰ نظر
- ۰۱ مهر ۹۴ ، ۱۲:۴۳
ﮔﺪﺍﯼ ﮐﻮﯼ ﺗﻮﺍﻡ ﻻﯾﻘﻢ ﺍﮔﺮ ﺩﺍﻧﯽ
ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﻏﺮﻕ ﮔﻨﺎﻫﻢ ﺗﻮ ﺑﺤﺮ ﻏﻔﺮﺍﻧﯽ
ﺑﻪ ﻗﻠﺐ ﻭ ﺩﯾﺪﻩ ﯼ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﺟﻼ ﻧﺎﻣﺖ
ﺗﻮ ﮐﻌﺒﻪ ﺍﯼ ﺗﻮ ﺻﻔﺎﯾﯽ ﺗﻮ ﻗﺒﻠﻪ ﯼ ﺟﺎﻧﯽ
ﺑﻬﺸﺖ ﺑﯽ ﮔﻞ ﺭﻭﯼ ﺗﻮ ﺑﯽ ﺻﻔﺎ ﺑﺎﺷﺪ
ﺗﻮﯾﯽ ﺍﻣﯿﺪ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺑﻬﺸﺖ ﺭﺿﻮﺍﻧﯽ
ﻧﻤﺎﺯ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻧﺪﯼ ﺑﻪ ﻇﻬﺮ ﻋﺎﺷﻮﺭﺍ
ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺩﻭﺳﺖ ﺷﺪﯼ ﯾﺎ ﺣﺴﯿﻦ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ
ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻮﺳﻪ ﺯ ﺭﮔﻬﺎﯼ ﺣﻨﺠﺮﺕ ﺯﯾﻨﺐ
ﺑﻤﯿﺮﻡ ﺍﺯ ﻏﻤﺖ ﺍﺭﺑﺎﺏ ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻋﺮﯾﺎﻧﯽ
ﻓﺪﺍﯼ ﺭﺍﺱ ﻣﻨﯿﺮﺕ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻧﯿﺰﻩ
ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﺍﯾﻪ ﯼ ﻗﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺭﻭﺡ ﻗﺮﺍﻧﯽ
ﺳﺮ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺳﺮ ﻧﯿﺰﻩ ﺩﻋﺎ ﮐﻨﺪ ﻣﺎ ﺭﺍ
ﻓﺪﺍﯼ ﺗﻮ ﺑﺸﻮﻡ ﺍﯼ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ
محرم از منظر ائمه(علیهم السلام)
شیعیان از امام رضا(علیه السلام)، چنین نقل شده است:
«وقتی محرم فرا میرسید، پدرم خندان دیده نمیشد، حزن و اندوه تا پایان دهه اول بر او غالب بود و روز عاشورا، روز حزن و مصیبت و گریه ایشان بود.»(۳)
همچنین حضرت امام رضا(علیه السلام) درباره عاشورا میفرماید:
«کسی که عاشورا روز مصیبت و اندوه و گریهاش باشد، خداوند قیامت را روز شادمانی و سرور او قرار خواهد داد.»(۴)