- خدا خدا بنده
- بنده به گوشم
- حواست باشه؛دارم نگاهت میکنم
- مفهوم شد...
{بعضـــے} تصاویر خیلــے واضح اَنــــد !!!
حتـــے واضح تَر از واژه هـــــــایم ..
گاهــــے لازم اَست ؛ نت و لپ تاپ و ڪامپیوتر و گوشـــے را
ببوســــــے .. و بگذارے ڪنار !!!
و {وضو} بگیرے و چارخط قُــــــرآن بخوانــــے !!
دقیقــــا با شخصِ خودم بودم .. نه شُمـــــا ..
اما مــــے دانم مثلِ من ڪم نیست
پس به هرڪس ڪه مثل من اَست این توصیــــــه را میڪنم
بعضــے وقت ها باید روشنفڪری را ول ڪنــے
چون بعضـــے وقت ها ..
مثلِ قدیـــمے ها زندگــے ڪردن نجاتت مــے دهد ...
اگر در ادیان گذشته، حضرت محمد صلی الله علیه وآله به عنوان منجی مطرح شده، پس وجود حضرت مهدی علیه السلام چه ضرورتی دارد؟
در ابتدا باید به این نکته توجه کرد که تورات و انجیل فعلی، مجموعه ای از کتاب هایی است که به وسیله یاران حضرت موسی علیه السلام و حضرت عیسی علیه السلام به وجود آمده و در عین حال، شک نیست که قسمتی از تعلیمات انبیا و محتوای کتاب های آسمانی، در ضمن گفته های پیروانشان به این کتاب ها انتقال یافته است؛1 پس آن چه در کتاب های ادیان فعلی وجود دارد، وحی آسمانی نیست تا اعتبار و حجیت داشته باشد.
با توجه به این نکته، باید گفت که آن چه از قرآن درباره بشارت های کتاب های قبلی و اصلی - تحریف نشده - استفاده می شود و آن چه هم از لابه لای انجیل و تورات فعلی استفاده می شود، این است که بشارت به آمدن پیغمبری به نام «محمد و احمد» صلی الله علیه وآله داده اند؛ نه منجی که تمام بشریت را نجات دهد و عدالت را فراگیر و جهانی نماید که در ذیل به این مطلب اشاره می شود:
1. «و به یاد آورید، هنگامی را که عیسی بن مریم گفت: ای بنی اسرائیل! من فرستاده خدا به سوی شما هستم؛ در حالی که تصدیق کننده کتابی که قبل از من فرستاده شده [تورات] می باشم و بشارت دهنده به رسولی که بعد از من می آید و نام او احمد است».2 این آیه می گوید که آن چه در تورات اصلی آمده، بشارت به آمدن رسولی به نام احمد است و نه منجی.
2. «آنها که از فرستاده خدا - پیامبر امی - پیروی می کنند، همان کسی که صفاتش را در تورات و انجیلی که نزدشان است، مکتوب می بینند».3 از این آیه هم استفاده می شود که بشارت کتاب های قبلی، آمدن پیامبر امی بوده، نه منجی جهانی.
3. «هنگامی که از طرف خداوند، کتابی [قرآن] برای آنها آمد که موافق نشانه هایی بود که با خود داشتند و پیش از این جریان به خود نوید فتح می دادند [که با کمک او بر دشمنان منطقه ای پیروز گردند، با این همه] هنگامی که این کتاب و پیامبری را که از قبل شناخته بودند، نزد آنها آمد، به او کافر شدند. لعنت خدا بر کافران باد».
در شأن نزول این آیه چنین می خوانیم: «یهود در کتاب های خویش دیده بودند که هجرت گاه پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله بین کوه «عیر» و «احد» خواهد بود؛ لذا از سرزمین خویش بیرون آمدند و در جست وجوی سرزمین مهاجرت رسول اکرم صلی الله علیه وآله پرداختند. در این میان، به کوهی به نام «حداد» در اطراف مدینه رسیدند و گفتند: حداد، همان احد است و در همان جا متفرق شدند و هر گروهی در جایی مسکن گزید.5 این نشان می دهد که در کتاب های آنها، نام حضرت محمد صلی الله علیه وآله و محل هجرتش مشخص بوده و این مشخصات، غیر از آن چیزی است که درباره منجی عالم آمده است.
محفل و مجلسی که در آن ذکر صلوات در کار نباشد، عامل حسرت برای صاحب خود خواهد بود.
[ 1 ] «عن الصادق علیه السلام قال: مَا اجْتَمَعَ فِی مَجْلِسٍ قَوْمٌ لَمْ یذْکرُوا اللّه عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَمْ یذْکرُونَا إِلاّ کانَ ذَلِک الَْمجْلِسُ حَسْرَةً عَلَیهِمْ یوْمَ الْقِیامَةِ».
امام صادق علیه السلام فرمودند که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: در هر مجلسی که ذکر خدا و یاد خدا نباشد و صلوات بر من فرستاده نشود، آن مجلس برای اهلش، مایه حسرت و وبال خواهد بود.(16)
البته برای صلوات فرستادن دل و زبان باید یکی باشد؛ یعنی در حال غفلت، زبان مشغول ذکر صلوات نباشد، بلکه با تمرکز حواس مشغول صلوات باشد.
[16]
هنگام فرستادن صلوات باید به گونه ای عمل کرد که گویی پیامبر حاضر است و مستقیماً به آن حضرت سلام می کنیم.
از سفیان ثوری پرسیدند: یوم الحسرة کدام روز است که حق تعالی می فرماید: «وَأَنذِرْهُمْ یوْمَ الْحَسْرَةِ».
«بترسان ایشان را از روز حسرت». سفیان جواب داد: آن روز، قیامت است و حسرت همه خلق را فرو خواهد گرفت. زیرا نیکان حسرت می خورند که چرا از این بیش تر نیکی نکردیم و بدها حسرت می خورند که چرا به سلوک راه حسنات مشغول نگشتیم. از او پرسیدند: «ای شیخ، آیا کسی خواهد بود که در آن روز حسرت نداشته باشد؟» گفت: «آری، کسی که در این دنیا مدام بر رسول خدا صلوات فرستاده باشد، در روز قیامت حسرت چیزی را نمی خورد.»
16. اصولکافی،ج 4،ص 254،بابمنیجبمنذکراللّه ،عزوجلفیکلمجلس،حدیثاول؛وسائلالشیعه،ج 7،ص 198،ح 9104.
کوکاکولا،نوشابه گازداری که در دویست کشور جهان به فروش می رسد.
کوکا کولا از نمادهای فرهنگی کشور ایالات متحده آمریکا است.
کوکاکولا شناخته ترین نام تجاری در دنیا و دومین کلمه شناخته شده در زبان انگلیسی است.
عباراتی که در بالا مشاهده کردید،همه از صفات نوشابه کوکا کولاست که در وصف این نوشابه به کار رفته است.آیا تا بحال فکر کرده اید که چرا آمریکا در قبال این نوشیدنی هزینه می کند، به طوری که به سرعت در جهان شناخته ترین برند تجاری نامیده شد و حتی این برند را از نمادهای کشور خود دانستند؟!
به طور قطع شما می گویید به خاطر خوشمزه و با کیفیت بودن آن است، اما مگر هر چیز خوشمزه حرامی را می توان خورد؟ آری حرام است به این خاطر که در آن از کبدجنین سقط شده به عنوان طعم دهنده نوشیدنی های خود از آن استفاده می کنند و گواه ما بر این موضوع سناتور آمریکایی به نام رالف شورتی است که در گافی در رادیوی ایالت اوکلاهاما به این موضوع اشاره کرد.
